KİMSE VARMI? / Tarık YEL’in yazısı

KİMSE VARMI? Tarık YEL Yazdı…

6 Temmuz 2014, 20:13
Esad Delirdi… Etrafına ölüm saçtı… Yüzbinlerce Suriye’li canını zor kurtararak, kendileri ile birlikte, çoluk çocuk ülkemize yerleştiler. Suriye’li mültecilerin sayısı çok fazla… Hemen hemen her şehrimize dağıldılar. Ne yerler ve içerler soran var mı? Nerde! kimin umurunda, ne olursa olsunlar…

Vallah ben çok şikayetçiyim. Her gün sokakta Suriye’lilerin halini gördükçe kahroluyorum… Bir köşede ailece oturmuşlar, yokluktan mecburen dilencilik yapıyorlar. Çocuklar daha bebe, 3-4 yaşlarında… Giyimleri deseniz çok kötü… Bizim dilenciler vallah daha güzel giyiniyorlar. Şimdi soruyorum yetkililere, bu insanlar için ne yapıyorsunuz.

Eğer bakamıyacaksak, niye aldık ki bu insanları… Suriye’de kalsalardı, bir kere ölürlerdi. Şimdi ise her gün ölüyorlar. Siz açlığın ne olduğunu bilir misiniz? Maddiyatsızlığın getirmiş olduğu çaresizliğin, bir ölümden farkı yok bilmiyor musunuz?

Onlara bir tas çorba veremiyorsak, yuh olsun bize… Onları kamplarda toplasak, giyimlerini kuşamlarını ve diğer ihtiyaçlarını minimum derecede sağlasak, ne olur ki? Kaç para gider ki? Zaten çalışamazlar… İşsizlik almış başını gidiyor. Milyonda biri şanslı ise iş buluyor çalışıyor, kaç para alıyor dersiniz? 500-600 tl… Bir de bizim işsiz vatandaşlarımızın önünü tıkıyorlar.

Nefes alacak kadar, hayat imkanları verelim. Zaten yarın bir gün Suriye’de savaş bittiği zaman gidecekler. Bölgemizin en zengin ülkesiyiz. IMF’ye bile 5 katrilyon para hibe ettik. Aç olan ülkelere yardım edilsin diye… Ama ne yazıkki, vatanımızdaki aç insanları görmezlikten geliyoruz.

Allah’a şükür merkez bankamızda ortalama 150-200 katrilyon paramız yatıyor. Ülkemizdeki yüzbinlerce Suriye’li insanların masrafı bir kaç katrilyon bile yapmaz. Bu insanları açlığa mahkum etmek olmaz. Her gün aç bu insanlar. Bir gün gelecek, kötü yollara sapacaklar. Hırsızlık, gasp ve belkide para için katil olacaklar.

Ne bekliyorsunuz ki? Çocuğu yanında açken, daha ne kadar bekleyebilirler? Bugün ben yardım ettim. Yarın o yardım etti. Gün gelecek, kimse yardım etmeyince, ne olacak? Başlayacaklar bizleri öldürmeye… Kıyamet neden kopar? Biri yer, biri bakmaktan değil mi?

Her gün sokağa çıkyorum. Mutlaka 2-3 Suriye’li aileye denk geliyorum. Ailece oturmuşlar, yardım istiyorlar. Gariblerim, bir de çok utanıyorlar, adam ve kadın ar’lıklarından yerlere bakıyorlar. Belli ki bu durum onların çok zoruna gidiyor. Onlar istermiydi, bu halde olmak. Çocuklarının canı kurtulsun diye, mecburen bu şekilde, aç sefil yaşıyorlar.

Ama inanın ki; bu şekilde onları kaderlerine bırakmak, insanlığa sığmaz. Aç kalmak ve çaresizlik olmakta bir ölümdür. Onları bilmeden her gün, toprağa ruhen biz gömüyoruz. Bu insanlar ülkemizde bir misafir sayılır. En azından temel ihtiyaçlarını karşılamak, insanlık görevimiz.

Şimdi önümüzde Cumhurbaşkanlığı seçimi var. Bütün partiler ve kişiler seçime odaklanmışlar. Varsa yoksa koltuk… Ya tamam, nasıl olsa biri Cumhurbaşkanı olacak… Ama bu memlekette başka sorunlarda var. Malesef kimsenin umurunda değil, Suriye’lilerin durumu… Hani bu insanlar kamplarda yaşıyorlardı. Temel ihtiyaçları karşılanan ve mutlu olan Suriye’liler, ailece neden sokakta dilensinler.

Müslüman değiliz… olsaydık! bu insanları bu durumlara düşürmezdik… Ben verdiğim vergimi helal etmiyorum. Ben bu insanları böyle görmekten, nerdeyse psikojim bozulacak. Geceleri başımı yastığa koyduğum zaman, Allah’ım bu insanlara yardım et diyorum. Çünkü orda açlık çeken çocuklar ve bebekler var.

Bütün partiler ve yetkililer, artık gözlerini iyice açsınlar. Hayat tek düze değildir. Hani birisi kapalı yerde kalır. Kapının önünden insanlar gelir geçer … İçerdeki kişi, kapının geniş deliklerinden bağırır! Kimse var mı diye… Herkes duyar ama! eve yada başka yere yetişmek zorundadırlar. Bu yüzdende salağa yatarlar ve sağırları oynarlar. Bu nedenle kimse kapıyı kimse açmaz. İçerdeki kişide kapalı ortamda, pisi pisine ölüme maruz kalır.

İşte buna benzer bir durum yaşıyoruz şimdide… Bütün partiler Cumhurbaşkanlığı seçimlerine gömülmüşler. Şu an Suriye’ilerin yaşadığı dramı görmüyorlar. Bu insanlar unutulmasın ki, dilenci değiller. Bu insanlar kendi memleketlerinde, işi gücü olan insanlardı. Şimdi hiç bir şeyleri yok…

Suriye’li insanları aldık, ama bakmıyoruz. Olmaz böyle… İnsan evine buyur ettiği insana, su ve yiyecek ikram etmez mi? Müslüman bir milletiz. En azından kalacak yer ve bir tas çorba vermeliyiz. Şu an Cumhurbaşkanlığı seçimlerine odaklanmış, partilere ve yetkililere sesleniyorum…. Kimse var mı acaba? bu insanlara yardım edecek.