7 MART-8 MART -EY ÖZGÜRLÜK;
Okulda defterime, sırama, ağaçlara,
Yazarım adını..
Okunmuş yapraklara, bembeyaz sayfalara,
Yazarım adını..
En güzel gecelere, günün ak ekmeğine,
Yazarım adını..
Yıkılmış evlerime, sönmüş fenerlerime, derdimin duvarları na ,
Yazarım adını..
Ey özgürlük……
Hepimizin bir marş gibi bildiği bu şarkı ;Paul Eluard’ın sözleri, Zülfü Livaneli’nin bestesi..
Her Mart ayında bu şarkı benim dilimde daha çok mırıldanır, sözleri aklımdan daha çok geçer ..
Mart ayının 8’imi bana bunu hatırlatan acaba..
Dünya Emekçi Kadınlar Gününde zihnimden hep bu şarkı geçerdi, bu sene 7 Mart günü daha çok geçti..
Çünkü o gün ;Töre denen vahşete kurban verdiğimiz kadınlar adına açılan AL YAZMA anıtının açılış vardı..
Çünkü o gün; en temel hak olan yaşam hakları ellerinden alınan kadınların minicik isimleri, kıpkırmızı bir yazmanın üzerinde oyulmuş, tıpkı kendileri gibi, bizlere bakıyorlardı..
Çünkü o gün; nerede benim casino uk yaşama özgürlüğüm diyen cansız bedenlerin sessiz çığlığı vardı…
Türkiye de bir ilk olan bu anıt iki yıl büyük emeklerle yaşam buldu. O tarihte TÜKD Konya altı şube Başkanı olan Sibel Hasırcıoğlu ve bir çok arkadaşının düşünceleri ile anıt fikrine dönüşen bu eylemi; ilk anlattığı zaman o kadar heyecanlanmıştım ki, her yerde anlatmaya başlamıştım. Çok umutlu başlangıç olmamıştı ama Antalya Kent Konseyinin ele alması ve Muratpaşa Belediyesinin büyük desteği ile işte can buldu ve yerine yerleşti.. Bizlerde elimizden geleni yaptık, bir damla olsa da, komisyonun o kadar büyük emeğinin yanında hiç kalır…
Özellikle töre adına, namus adına cinayet işlenmesine, nereden, kimden, nasıl gelirse gelsin Kadına yönelik şiddete ne zaman son verilecek, bu sorunun cevabını bizler bulabilecek miyiz?
Yoksa daha çok anıtlar açmak zorunda mı kalacağız..
Artık Mart ayında çok sevmeme rağmen Ey Özgürlük şarkısını beynimden, dilimden geçirmek istemiyorum.. Özgürlüğü tüm kadınların yaşamasını istiyorummmmm…..
